S – Bij het lezen van Lucas 23 viel me vandaag vers 43 op. Hier zegt de Heer Jezus tegen de moordenaar aan het kruis: “Voorwaar ik zeg u, heden zult gij met Mij in het paradijs zijn“. O – Direct betrapte ik mezelf op theologiserende gedachten als:
– “zal hij echt ten diepste hebben beseft wat de Heer Jezus voor hem had gedaan?”
– “zou hij wel echt zijn leven aan Jezus hebben gegeven?”
– “heeft hij de Heilige Geest ontvangen?”
– “heeft hij het zondaarsgebed wel gebeden?”
Nou ja…. Ik overdrijf een beetje, maar dan nog! En ik realiseerde me dat ik me voelde als die werkers in de wijngaard die ontevreden waren omdat zij al vanaf de vroege ochtend hard hadden gewerkt terwijl er anderen waren die pas in de loop van de middag waren begonnen, en die toch hetzelfde dagloon kregen.
Mijn directe tweede gedachte was natuurlijk: “Wie ben ik dan wel, om te twijfelen aan Jezus’ uitspraak”? Immers Hij zei dat het zou gebeuren! En als Hij iets zegt, dan gebeurt het ook. Hij spreekt en het is er. Hij is het scheppende Woord!
En toen leerde ik weer de belangrijkste les. Het is nooit te laat om Jezus aan te nemen!
A – Toegepast op mijn eigen situatie, kwam ik er weer achter dat ik nog meer mag leren Jezus’ genade door te geven, ook door minder te theologiseren, minder theoretisch te denken, maar gewoon als Jezus proberen te zijn. Dat leer ik steeds meer en meer. De Heer Jezus heeft mij zo ontzettend veel genade gegeven, en er ligt nog veel meer klaar, meer dan ik ooit nodig zal hebben, “een goede, gedrukte, geschudde, overlopende maat” (Lucas 6:36-38). Dan mag ik zelf stoppen met oordelen en mag ik leren om barmhartig leren zijn.
P – Pappa leer mij alstublieft om genadig en barmhartig te zijn en daarin Uw voorbeeld te volgen! Leer mij in Uw genade te leven en niet met Uw oordeel. Leer mij Pappa, dat het oordeel aan U is en niet aan ons. Leer mij kijken met Uw ogen en luisteren met Uw oren. Dank U Abba, dat U dat zult doen!