Volk van God? Dat zijn wij!

Mag ik eens met jullie nadenken over Israël? Over volk en staat, over Jeruzalem en over het “volk van God”?

Het bij elkaar zoeken van teksten uit het Oude Testament en deze in je theologie gebruiken zonder er met een Nieuw Testamentische “bril” naar te kijken om zo te komen tot een ‘Israëltheologie’ leidt onherroepelijk tot missers. Uiteraard gaan veel teksten over dit onderwerp, maar de essentiële vraag is, hoe ziet het Nieuwe Testament deze teksten, dit onderwerp?

Een belangrijk deel wordt door Paulus aangedragen in Efeze 2, als hij schrijft dat Jezus Jood én heiden in Christus één heeft gemaakt (:14) door de tussenmuur af te breken, en dat Hij hen beiden tot één nieuwe mens heeft geschapen en ze samen in één lichaam (de gemeente) met God heeft verzoend!

Besef je goed dat heel veel van de huidige Israël-visies mede tot stand is gekomen vanuit de zogeheten ‘bedelingenleer’, contra de leer van de uitverkiezing. Deze leer van uitverkiezing was een foute leer die leerde dat de christelijke gemeente in de plaats van Israël was gekomen.

Deze bedelingenleer staat of valt met 2 Thessalonicenzen 2, waarin door aanhangers van deze leer teksten bewust verkeerd zijn weergegeven. De tekst zegt dat de gemeente niet met Jezus kan worden verenigd totdat de antichrist openbaar wordt. Door hun verdraaiing wordt de betekenis veranderd zodat de antichrist niet openbaar kan worden tot de gemeente tot Jezus is opgenomen.

Men stelt dat de laatste zeven jaren van de wereldgeschiedenis om Israël draaien en dat de gemeente dan niet meer op aarde zal zijn. Daaruit volgt dan dat God twee aparte volken heeft, de gemeente en Israël, en dat dezen een verschillende bestemming hebben. Het herstel van Israël en de terugkeer naar Jeruzalem is bedoeld voor een tijd waarin de bedeling van de heidenen voleindigd is en de gemeente is opgenomen (Lucas 21:24). Het is voor hen dus van belang dat Israël Jeruzalem weer bezit.

Omdat dit alleen kan gebeuren wanneer het volk Israël terug is in Palestina is voor hen de stichting van de staat Israël in 1948 een cruciale gebeurtenis. het hele lot van de mensheid en de gemeente in die laatste zeven jaren hangt af van Israël en Jeruzalem.

Zonder die speciale bedeling geen wederkomst. Daarom worden de politieke ontwikkelingen zo belangrijk gevonden en zou geen enkele christen partij mogen kiezen voor de Palestijnen…

Voor meer uitleg over dit onderwerp zie hoofdstuk 16 van het boek “De grote doorbraak” van Derek Morphew.

Het “volk Israël” is een begrip, dat zeer goed moet worden onderscheiden van de groep mensen die de inwoners zijn van de huidige “staat Israël”. Deze huidige “staat Israël” en het huidige ‘stenen’ of aardse Jeruzalem hebben geen Bijbels aantoonbare heilsbetekenis.

Het verwarren van deze twee begrippen, volk en staat, leidt bijvoorbeeld tot het – soms onterecht – te vuur en te zwaard verdedigen van (acties van) de staat Israël tegen de wereldopinie vanwege Bijbelse toezeggingen aan het volk die dan – ook ten onrechte – aan de staat worden toegerekend.

De verwarring ontstaat wanneer men de oudtestamentische teksten en profetieën leest zonder de nieuwtestamentische herinterpretatie die er door Jezus, uitgewerkt door Paulus, aan is gegeven. Als een tekst uit het Oude Testament in het Nieuwe Testament niet op dezelfde wijze wordt gebruikt of geïnterpreteerd moeten we op zijn minst zeer voorzichtig zijn om deze tekst te gebruiken.

Het ‘stenen’ of aardse Jeruzalem had, van Adam tot aan Jezus leven, werken en overwinning, de focus van de heilshistorie. Alles werkte toe naar zijn kruisiging en opstanding in dit aardse Jeruzalem. Het is ook vanuit dit aardse Jeruzalem dat het heil naar de heidenen is gekomen.

Dit aardse Jeruzalem is, zoals voorzegd door Jezus, verwoest in 70 na Christus. En dan heeft het aardse Jeruzalem afgedaan, zie Lucas 21:24 – “En Jeruzalem zal door de heidenen vertrapt worden, totdat de tijden van de heidenen vervuld zullen zijn“. Deze ondergang is blijvend tot aan de wederkomst, kijk maar, want ook in Zijn verdriet en oordeel over Jeruzalem wordt dit duidelijk – “Jeruzalem, Jeruzalem, u die de profeten doodt en stenigt wie naar u toe gezonden zijn! … Zie, uw huis wordt als een woestenij voor u achtergelaten. Want Ik zeg u: U zult Mij van nu af aan niet zien, totdat u zegt: Gezegend is Hij Die komt in de Naam van de Heere!” (Mattheüs 23:38-39).

Het aardse Jeruzalem kan geen heilige stad meer zijn en is in slavernij aan de wet onderworpen. Het is vervangen door een hemels, vrij Jeruzalem. “Maar het hemelse Jeruzalem is vrij; en dat is onze moeder.” (Galaten 4:26).

Ook in Johannes 4 rekent de Here Jezus af met de speciale plaats van het aardse Jeruzalem. “Jezus zei tegen haar: Vrouw, geloof Mij, de tijd komt dat u niet op deze berg, en ook niet in Jeruzalem de Vader zult aanbidden. … Maar de tijd komt en is nu, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en waarheid” (Johannes 4:21-23).

Mensen die van geboorte afstammelingen zijn van Abraham via Isaäk en Jakob, of het nu via de vaderlijke of moederlijke bloedlijn is, zijn “Joden naar het vlees“.

Wij geloven dat deze Joden naar het vlees – die hun vertrouwen stellen in de beloofde Messias Jezus Christus – zich niet afgescheiden hebben van, en niet verstoten zijn uit het volk Israël.

Zij zijn oprechte zonen en  dochters, ja mede-erfgenamen van de belofte aan Abraham. (let wel, dat is wat anders dan de inwoners van het huidige land, de huidige staat Israël). Zij zijn behouden als takken van de edele olijfboom.

Aan de andere kant zijn er die Joden naar het vlees die hun vertrouwen niet op de beloofde Messias Jezus Christus hebben gesteld. Dezen zijn voorlopig van de edele olijf afgesneden en liggen als dode takken naast de boom. Zij zullen op Gods tijd en zo zij dat kiezen, weer terug kunnen worden geënt (Romeinen 11:23-24). Hij heeft hen immers geroepen en “de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk” (Romeinen 11:29).

Christenen uit de andere volken (uit de heidenen) die hun vertrouwen stellen in beloofde Messias Jezus Christus zijn ook oprechte zonen en dochters, ja mede- erfgenamen van de belofte aan Abraham. Zij zijn vanaf het moment van hun wedergeboorte geënt op de edele olijfboom.

Concluderend kunnen we zeggen dat het volk van God één volk is, waarin alle wedergeboren mensen een plaats hebben, Jood én Griek. Het volk van God bestaat uit de geroepenen, “niet alleen uit de Joden, maar ook uit de heidenen” (Romeinen 9:24).

Heb je liefde voor Gods volk? Dan doe je goed, want die liefde deel je met God. En als je christen bent, ben je zelf ook onderdeel van Zijn volk!

Heb je liefde voor het beloofde land waar Jezus heeft rondgelopen? Dat is goed, het is indrukwekkend daar te zijn en je te realiseren dat je op dezelfde plek staat waar Jezus heeft gelopen, gepredikt, etc. Waar Hij de stormen het zwijgen oplegde!

Heb je liefde voor de staat Israël en de mensen die er nu wonen? Dat is goed, ook zij hebben de liefde van God nodig en moeten zich bekeren tot Jezus.

Denk je dat de huidige staat Israël en de mensen die er wonen nog steeds Gods volk zijn? Dan raadt ik je aan om je nog een keer goed te beraden op grond van bovenstaande en je goed af te vragen of je op basis van de Bijbel je gezichtspunt overeind kunt houden.