Vanochtend was ik begonnen aan een rondje Noord, op weg naar Noordpolderzijl, navigatie op ‘kronkelweggetjes’. Dan kom je op de mooiste plekjes. Net ten noorden van Pieterburen ging de Oudezeedijk over in de Allardkwastweg; de Oudezeedijk liep naar het noorden verder als halfverhard pad. Die laatste richting wilde de navigatie me op hebben. Op de kruising ben ik gestopt en heb even staan wikken en wegen, zal ik wel, of zal ik niet? Besloten om het toch te proberen. Op een gegeven moment reed ik in het rechterspoor en zag ik verderop wat modder en plassen en dacht: kom, ik stuur de middenberm op.
Fout… Mijn achterwiel gleed naar rechts weg en ik viel op mijn linker zijkant, en maakte een draai van 180 graden. De motor stopte net een paar decimeter vanaf de rand van een twee meter diepe sloot… Gelukkig mankeerde ik zelf niks, behalve de schrik, maar bij de motor was er een steun afgebroken van de linker zijkoffer.
Eerst de Heer maar eens gedankt dat het zo goed was afgelopen!
Ik durfde de motor op die plek in mijn eentje niet overeind te zetten, want het risico was niet denkbeeldig dat hij zo de sloot in zou glijden – of duikelen. Wel geprobeerd hem wat meer naar het midden van de weg te slapen, maar dat is zo in je eentje in de modder echt onbegonnen werk met 260 kilo lomp gewicht.
Toen eerst Yvonne gebeld, en daarna de ANWB. Allervriendelijkst te woord gestaan en via een SMS en mijn antwoord daarop konden ze exact mijn positie bepalen. Binnen drie kwartier was er iemand ter plaatse. Samen hebben we de motor overeind gekregen. Hij is even gebleven tot ik weer op de verharde weg was.
Toen eerst naar Motoport in Leek gereden om samen de schade op te nemen en een nieuwe steun voor de koffer te bestellen.
Leermoment: check…