Scripture – Hebreeën 12 – “Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God. – En verder hadden wij onze aardse vaders als opvoeders, en wij hadden ontzag voor hen. Zullen wij ons dan niet veel meer onderwerpen aan de Vader van de geesten, en leven? Want zij hebben ons wel voor een korte tijd naar het hun goeddacht bestraft, maar Hij doet dat tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid. – Zie erop toe dat niemand achteropraakt in de genade van God, en dat er geen enkele wortel van bitterheid opschiet en onrust veroorzaakt zodat daardoor velen bezoedeld worden.” (1-2, 9-10, 15, HSV)
Observation – De schrijver doet aan ons een oproep. Er is een enorme wolk van getuigen om ons heen, een overweldigende bewijslast zoals we in het vorige hoofdstuk zagen. Niemand kan om zo’n bewijslast heen. Laten we dan daarom de last en de zonde afleggen zodat we de wedloop van het christenleven kunnen lopen.
Met volharding, het oog gericht op Jezus, Die voorop loopt als onze Grote Broer en Voorbeeld. Als eersteling opgestaan uit de dood, is Hij onze Leider, en ook de Voleinder van ons geloof. Hij wist waarvoor Hij het deed, namelijk om de vreugde die voor Hem lag! Daarom heeft Hij alles verdragen wat Hem overkwam en zit Hij nu op de troon aan Gods rechterhand!
Een stukje verder schrijft de schrijver over tuchtiging, zeg maar de liefdevolle corrigerende straf en het toelaten van wat hardere omstandigheden, die soms in opvoeding en training nodig zijn. Daardoor hadden wij ontzag en respect voor onze aardse vaders – althans in zoverre we uit een gezond gezin komen.
Van daaruit gedacht, zullen we dan niet nog veel meer respect en ontzag hebben voor onze Hemelse Vader? Die tuchtigt ons ook, en net als onze eigen aardse vader daar een opvoedingsdoel mee had heeft Abba dat ook, want “Hij doet dat tot ons nut, opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid“.
Daarom moeten we ook goed op elkaar letten, dat er niemand achteropraakt, laten we maar zeggen: bij de pakken neer gaat zitten. De tuchtiging kan wel eens zwaar voelen en dan kan het zomaar zijn dat iemand in bitterheid en negativiteit vervalt. Dan is het belangrijk dat we elkaar steunen en opbouwen.
Application – Lopen wij de wedloop? Houden wij ons oog gericht op Jezus en op zijn doel? Is Zijn doel ook ons doel?
Hoe gaan wij om met de tuchtiging – die overigens betekent dat wij als zonen zijn aangenomen! Dat mogen we ons als eerste beseffen als we door moeilijke tijden hen gaan als christen, we zijn kinderen van God!
Onze eerste reactie mag best boosheid, nukkigheid zijn. Tuchtiging is niet leuk! Zodra de eerste boosheid, nukkigheid over is, realiseer je dan dat God je die dingen niet laat overkomen om je te plagen, maar opdat wij deel krijgen aan Zijn heiligheid! Wauw!
De beste reactie die wij dus kunnen hebben op moeilijkheden is: HEERE, wat wilt U dat ik in deze omstandigheden zal leren? Hoe kan dit wat ik nu meemaak er toe bijdragen dat ik dichter bij Uw heiligheid kom?
En laten we elkaar ook op die manier terzijde staan. Laten we elkaar opbouwen in moeilijkheden, wenen met de wenenden, maar ook ons verblijden met degenen die reden tot blijdschap hebben! Laten we elkaar aanvuren tot het zoeken van Gods heiligheid.
Prayer – Vader dank U wel voor Uw tuchtiging die ons als kinderen van U ten deel valt. Wil ons helpen Abba om ervan te leren wat U wilt dat wij ervan leren. Dank U Abba voor Uw oneindige geduld. Dank U Jezus voor Uw voorbeeld als Leider van ons peloton in de wedloop. Dank U voor Uw voorbeeld ook in volharding. Wil ons bijstaan met Uw Heilige Geest om elkaar te steunen, te bemoedigen om vol te houden, zoals U ons Voorbeeld bent!
