Scripture – Handelingen 23:2, 3, 6, 7, 11 “… de hogepriester Ananias beval hun die naast hem stonden, hem op de mond te slaan – … God zal u slaan, gij gewitte wand – … ik sta terecht om de hoop en de opstanding der doden – … en de menigte werd verdeeld – … Houd moed, want zoals hij te Jeruzalem van Mij getuigd hebt, moet gij ook te Rome getuigen“
Observation – Paulus staat voor het religieuze establishment van zijn tijd. De Romeinse bevelhebber van Jeruzalem heeft de Raad bijeengeroepen om er achter te komen waar Paulus nu precies van wordt beschuldigd. Hij spreekt ze aan als “mannen broeders“, de correcte aanspreektitel en kan ze recht in de ogen zien, want zijn geweten is schoon.
De overpriester wordt woedend om deze woorden over een rein geweten, omdat Paulus daarmee ook aangeeft dat de beschuldigingen volledig ongegrond zijn. Om uit te (laten) drukken dat hij wat Paulus zegt voor leugens houdt laat hij Paulus op de mond slaan. Deze Ananias staat in de geschiedenis bekend als een heerszuchtig persoon, zeer geslepen, eerzuchtig, hebzuchtig en snel aangebrand.
Paulus laat duidelijk blijken hoe hij over deze hypocriete rechter denkt. De wet en het recht worden hier – tijdens een officiële rechtszitting – grof geschonden. Hij noemt hem een “gewitte wand“. Van buiten lijkt het prachtig, maar onder dat pleisterwerk zit een oude beschadigde muur vol barsten en scheuren. Hij slaat niet terug, maar zegt deze rechter Gods oordeel aan. Vergelijk dit ook met de rede van de Here Jezus tegen de schriftgeleerden in Mattheus 23:27-28.
In de commotie die dan ontstaat, zegt Paulus dat hij niet wist dat hij hier de overpriester tegenover zich had. Hij beroept zich hier op de schrift die zegt dat er geen kwaad mag worden gesproken van de overste van het volk. Hij bedoelt hier duidelijk dat iemand die zich gedraagt zoals deze overste niet waard is om die naam te dragen.
Maar dan leidt Paulus ze af met een kwestie waar Sadduceeën en Farizeeën diep verdeeld over waren, namelijk een leven na de dood. Hij verklaart zich aan de kant van de Farizeeën door te zeggen dat hij geoordeeld wordt over “de hoop en de opstanding der doden“. De woorden die hij gebruikt sluiten aan bij de Joodse verwachting van een opstanding uit de doden, en kunnen net zo goed opgevat worden als Jezus’ opstanding uit de dood.
Dit is voldoende voor de aanwezig om in hevige twistgesprekken uit te barsten. Er zijn twee partijen, enerzijds de Farizeeën, die in een geestelijke wereld geloven en in opstanding uit de doden, en anderzijds de Sadduceeën die meer materialistisch ingesteld zijn en niet in deze geestelijke wereld geloven.
De bevelhebber ziet dat er geen duidelijke beschuldiging uit zal komen en laat Paulus weer wegvoeren voordat ze hem wat aandoen. En de Heer kondigt hem aan dat hij in Rome op eenzelfde manier zal moeten getuigen.
Application – Zo herkenbaar, ook in onze tijd zijn er allerlei stromingen op het kerkelijk erf. Ook nu zijn er wel mensen die niet zoveel moeten hebben van al dat “overgeestelijke gedoe”, net als de Sadduceeën toen. Die houden het maar liever bij het hier en nu. Ik vraag me dan wel eens af of ze hun Bijbel nog echt lezen, laat staan of ze daarbij vragen om de leiding van de Heilige Geest.
Wat we kunnen leren van dit gedeelte is dat we recht recht, en krom krom moeten blijven noemen. We moeten daarbij niet naar de omstandigheden of de gevolgen kijken. Iets dat onrechtvaardig is, mag ook zo worden genoemd. Schijnheiligheid moet aan de kaak worden gesteld, ook – en misschien wel juist – als het plaatsvind door iemand die een leidinggevende positie inneemt!
Prayer – Vader dank U wel voor Uw Heilige Geest die Uw Woord tot stand heeft doen komen door mensenhanden heen. Die ons dus kan helpen het te verstaan zoals U het bedoeld heeft. Dank U Jezus voor Uw voortdurende inspiratie in het voorbeeld van Uw leven, waarin ook U schijnheiligheid en onrecht aan de kaak stelde. Help ons dat ook te doen Heer, zo vaak als wij het tegenkomen, en help ons om dat in liefde te doen. Dank U dat U dat zult doen!
WebRep
currentVote
noRating
noWeight