S Johannes 2:23-25 “En terwijl Hij te Jeruzalem was, op het Paasfeest, geloofden velen in zijn naam, doordat zij zijn tekenen zagen, die Hij deed; maar Jezus zelf vertrouwde Zichzelf hun niet toe, omdat Hij hen allen kende en omdat het voor Hem niet nodig was, dat iemand van de mens getuigde; want Hij wist zelf, wat in de mens was“.
O Op eerste lezing vond ik dit een paar mysterieuze verzen. Wat kan de Heer Jezus hiermee bedoelen? Wil Hij niet dat ze Hem kennen? Hij “vertrouwde Zichzelf hun niet toe“, omdat “Hij hen allen kende“. Dit lijkt zo op het eerste gezicht tegenstrijdig met ons beeld van de Goede Herder.
We moeten ons echter goed bedenken wat de context van dit gedeelte is. Het was feest, Paasfeest. Mensen waren in Jeruzalem om feest te vieren. En nu is daar Jezus, Die allerlei wonderen doet en mensen geneest. De mensen vinden dat geweldig! Om die reden “geloofden velen in zijn naam“. Geloof op het eerste gezicht.
Eerder in hetzelfde hoofdstuk veegde Jezus met een zweep de tempel schoon. Uit heilige verontwaardiging jaagt Hij de handelaren met alle offerdieren de tempel uit. Hier bestrijdt Hij dezelfde oppervlakkigheid, mensen die er een slaatje uit slaan door – nota bene in de tempel – handel te drijven en daarvoor een beste pacht aan de autoriteiten moesten betalen. Wie weet heeft hierin misschien ook wel meegespeeld dat er geen offerdieren meer nodig waren, want het Offerlam was hier!
Hoe dan ook, de Heer Jezus weet hoe wij mensen zijn. Het was voor Hem niet nodig “dat iemand van de mens getuigde“. Lees maar mee in Psalm 103:14 “Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig, dat wij stof zijn“. Hij weet dat de mensen op de wonderen en tekenen afkomen en dat dit enthousiasme geen enkele garantie biedt op een langdurig, diep geloofsleven.
A En hoe zijn wij? Zijn wij ook feestgangers? Enthousiast geworden door de geweldige dingen die we de Heer zien doen in vuur en vlam geraakt? Laten we het daarbij, met een geloof dat uitsluitend op deze speciale gebeurtenissen gebaseerd is? Een geloof dat derhalve slechts een paar millimeter diep is? Gaan we proberen dit gevoel vast te houden door van kick naar kick, van conferentie naar conferentie, van genezingsdienst naar genezingsdienst te gaan?
Of willen we toegewijde volgers van de Heer Jezus zijn, en willen we de diepten van zijn Woord doorgronden? Willen we groeien in een levende relatie met Hem Die ons fundament is? (lees ook 1Kor. 3). Bouwen we met hooi en stro, of met goud, zilver en kostbaar gesteente?
Zonder de diepten van het Woord zijn de wonderen en tekenen van de Heer Jezus niet te onderscheiden van die welke zijn tegenstanders doen. Zie 2Kor 11:13-14 “Want zulke lieden zijn schijn-apostelen, bedrieglijke arbeiders, die zich voordoen als apostelen van Christus. Geen wonder ook! Immers, de satan zelf doet zich voor als een engel des lichts“.
Laat ons geloof, ons leven, niet gefundeerd blijven in de oppervlakkigheid van wonderen, tekenen en genezingen, in de uiterlijke kenmerken van Jezus’ bediening. De werkelijke betekenis van Zijn leven ligt in diepere lagen die alleen te ontdekken zijn als we Hem daadwerkelijk met ons hele hebben en houden gaan navolgen.
Laat ons fundament steeds dieper en dieper in de Heer Jezus zijn!
P Vader, bewaar ons alstublieft voor een oppervlakkig geloof. Het is zo gemakkelijk Vader, om te blijven hangen in de emotie van het moment, en om te proberen deze oppervlakkigheden vast te houden. Het is niet wat U voor ons wilt Heer, U wilt ons een echte relatie met U geven, waarin diepgaande rust is voor onze zielen. Neemt U ons maar aan de hand Vader en voer ons op de weg die nog veel verder omhoog voert!
Bijzonder dat jou dit opvalt en dat je er over schrijft.
Ik vroeg mij iets soortgelijks af toen ik van de week in Marcus 6 het volgende las: “Overal waar Hij kwam, in dorpen, steden en gehuchten legden ze de zieken op het plein. Ze smeekten Hem of ze ten minste de zoom van Zijn kleed mochten aanraken. En iedereen die Hem aanraakte, werd gered en genas.” (vs. 56 – NBV). In de NBG staat overigens als laatste zin: “En allen, die Hem aanraakten, werden gezond.”
Ik heb er toen in m’n Bijbel bijgeschreven: kwamen ze voor Jezus of kwamen ze alleen voor Zijn genezing?
En hoe zit het met mij? Wil ik Hem of wil ik alleen zijn wonder(en) en genezing? Wil ik Hem ten diepste kennen zoals Hij te kennen is en wil ik mij daar voortdurend naar uitstrekken of haak ik af als er even (of misschien wel maanden) niets spectaculairs gebeurt; als het stil blijft en de hemel van koper lijkt?
Ik heb ontdekt bij mijzelf dat het mij om Hem gaat, om Jezus, de Zoon van God. Ik wil HEM kennen en Hem volgen, zelfs al blijft het de rest van mijn leven stil; zelfs al gebeurt er helemaal niets.
We zongen zondag in de dienst:
O come, let us adore Him
O come, let us adore Him
O come, let us adore Him
Christ the Lord!
For You alone are worthy
For You alone are worthy
For You alone are worthy
Christ the Lord!
We’ll give You all the glory
We’ll give You all the glory
We’ll give You all the glory
Christ the Lord!
Dit is het voor mij; hier gaat het om! Dat is niet vanzelfsprekend en gaat niet vanzelf. Dat is elke dag een keus. Maar Jezus is het allemaal waard: ik wil Hem aanbidden, want Hij alleen is waardig en ik wil Hem met mijn (gebroken) leven alle glorie en eer geven die Hem toekomt!