Scripture – Psalm 65:2, 9, 14 “U komt stilheid toe, een lofzang, o God in Sion; – waar de morgen gloort en de avond daalt, brengt Gij gejuich – de dalen tooien zich met koren: zij jubelen elkander toe, ook zingen zij“
Observation – De schijnbare tegenstelling in vers 2 (stilheid en lofzang) is denk ik te verklaren als “stilheid van ziel”, de inwendige rust in onze ziel die het gevolg is van ontzag voor onze almachtige God.
En dat gebeurt over de hele aarde – van waar de zon opgaat tot waar zij daalt, onder gaat, zij de naam van God geloofd (Opw. 72).
Zelfs de natuur doet mee! De dalen maken zich mooi en zingen elkaar toe. Wat een prachtig poëtisch beeld.
Application – De inwendige rust die David noemt maakt het mogelijk dat onze geest is afgestemd op Gods Geest, waardoor als vanzelf een loflied uit ons binnenste oprijst. “… samen met mijn stem hef ik mijn handen op tot U, het loflied komt diep uit mijn hart …” (Opw. 192).
Prayer – Vader dank U wel dat wij U mogen prijzen om Uw geweldige grootheid, dank U wel dat wij vol verwondering Uw schepping mogen aanschouwen en bewonderen. Dank U dat Uw Geest dan een loflied geeft!