Smyrna: Wees trouw tot in de dood!

De tweede brief wordt geadresseerd aan Smyrna. Smyrna is vanouds een belangrijke stad. Tegenwoordig heet ze Izmir. In deze stad stonden de heidengoden en de keizercultus in het middelpunt. Het aantal Joden dat in die stad woonde was zo groot dat ze duidelijk een aparte bevolkingsgroep vormden. Uit de kerkgeschiedenis weten we dat Polycarpus (geboren in 80) hier bisschop is geweest, hij is waarschijnlijk ook in Smyrna in het stadion als martelaar om het leven gekomen. Kerkleider Ignatius van Antiochië schreef een brief aan de gemeente in Smyrna waarin hij hen prijst om hun trouw aan Christus.

“de engel van de gemeente in Smyrna: Dit zegt de Eerste en de Laatste, Die dood is geweest en weer levend is geworden:“

In elk “Schrijf aan” vinden we een echo van de beschrijving uit hoofdstuk 1. In dit geval sluit de  introductie aan bij de belofte (zie “bemoediging” verderop). Jezus kenmerkt Zich hier als Gods Zoon en gebruikt de woorden Eerste en Laatste die in de Schrift voor God worden gebruikt. Hij zegt hiermee dat Hem alle macht is gegeven (Zie ook Mattheüs 28:18). Hij benadrukt hier ook zijn dood en wederopstanding, waarin Hij hen is voorgegaan. Zo geeft Hij hen kracht om trouw te zijn “tot in de dood“.

“…, verdrukking en armoede – u bent echter rijk – en Ik ken de lastering van hen die zeggen dat zij Joden zijn, maar het niet zijn; zij zijn namelijk een synagoge van de satan.”

Jezus noemt hen rijk, en dat zijn ze ook, in geestelijke zin, hoewel ze in materiële zin arm waren geworden door de slechte behandeling die ze van de Joden kregen. De “lastering” waar hier over wordt gesproken is niet zozeer lastering tegen God als wel lasterlijke beschuldigingen tegen de christenen. Het onderliggende woord “blasphémia” duidt echter wel op een lastering die gebaseerd was op hun geloofsopvattingen. Het is wel van belang om op te merken dat niet alle Joden worden aangesproken, maar alleen zij “die zeggen dat zij Joden zijn, maar het niet zijn“, kortom, zij die alleen in naam Jood waren. Hoewel ze van zichzelf zeggen een ‘synagoge van de Here’ te zijn, noemt Jezus hen hier een “synagoge van de satan“. Harde uitspraken, die ook door Joodse gemeenschappen onderling over elkaar werden gebezigd, zoals onder andere ook blijkt uit de Dode-Zeerollen.

Opvallend is dat de gemeente in Smyrna alleen lof ontvangt. Geen “Ik heb tegen u…” en geen raadgevingen. Ze ontvangen lof omdat ze standhouden in verdrukking en armoede.

“Wees niet bevreesd voor wat u lijden zult. Zie, de duivel zal sommigen van u in de gevangenis werpen, opdat u verzocht wordt. En u zult een verdrukking hebben van tien dagen. Wees trouw tot in de dood, en Ik zal u de kroon van het leven geven.”

Wel krijgen ze een sterke bemoediging, omdat er lijden zal komen en satan sommigen uit hun midden in de gevangenis terecht zal laten komen om hen te verzoeken. Er zal een korte tijd van verdrukking zijn. De genoemde tien dagen duiden niet per se op 10 maal 24 uur, eerder op een korte, afzienbare tijd. Jezus bemoedigt hen om te volharden, en daarna zal Hij hen de “kroon van het leven” geven. Deze staat voor de ‘kroon op het levenswerk’ van de christen in het eeuwige leven. De tekst deed mij denken aan 1 Petrus 5:10.

“…, laat hij horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt.”

Deze oproep komt in de afronding van alle zeven brieven terug. Het Nieuwe Testament leert een nauwe relatie tussen Jezus en de Heilige Geest. Ook hieruit kunnen we afleiden dat de brieven aan alle gemeenten, aan de hele kerk, zijn geschreven, ook aan ons.

“…, zal zeker geen schade toegebracht worden door de tweede dood.”