In de dagen van het Nazi regime ontstond een confessionele beweging in de kerk die in opstand kwam tegen dat gedeelte van de kerk dat de religieuze arm van de fascistische nationaal socialistische beweging werd. Van de 18.000 voorgangers in Duitsland in die tijd (1933-1945) waren er minder dan 5.000 bij deze confessionele beweging aangesloten.
Slechts een overblijfsel hield vast aan de Bijbelse waarheid terwijl ongeveer de helft van de kerken zich conformeerde vanwege politieke en sociale druk. Verdrietig genoeg laat dit zien dat als puntje bij paaltje komt een groot percentage van voorgangers, kerken en naam-christenen waarschijnlijk zullen buigen voor de druk en toestaan dat de sociale en culturele normen van de tijd ook hun normen voor hun christen-zijn en voor de kerk worden.
Min of meer hetzelfde zien we in kerken vandaag. Met de alsmaar toenemende aanvallen op religieuze vrijheden dreigt er een grote scheiding te ontstaan in de kerk, namelijk tussen confessionele kerken en compromitterende kerken, zoals ook voor en tijdens WO-II gebeurde in Duitsland. Dit wordt geen scheiding langs denominatie grenzen, maar langs de grens van de mate van Bijbelgetrouwheid. Het is verdrietig maar waar om te zien dat meer en meer gelovigen liever hun Bijbels kernwaarden en -normen compromitteren dan te worden gestigmatiseerd of vervolgd, en daardoor hun maatschappelijke invloed kwijtraken.
In Joh.12:42-43 zien we dat veel tijdgenoten van Jezus in Hem geloofden, maar Hem niet wilden belijden omdat ze meer hielden van de eer van mensen dan van de eer van God.
Hieronder staan de verschillen tussen de Bijbelgetrouwe kerk en de compromitterende kerk.
1. In de Bijbelgetrouwe kerk staat Jezus boven de cultuur. De compromitterende kerk past Jezus aan aan de cultuur. De Bijbelgetrouwe kerk gelooft dat Jezus Heer is over de hele schepping. Daar vanuit proberen zijn Christus te laten zien in alle aspecten van de cultuur. De compromitterende kerk heeft een houding van aanpassing. De Christus waarin zij geloven en die zij verkondigen wordt vormgegeven door de cultuur waarin zij leven.
2. De Bijbelgetrouwe kerk houdt vast aan het Woord van God ondanks tegenstand. De compromitterende kerk verandert het Woord van God omwille van tegenstand. Het is zeer wel mogelijk dat het op niet al te lange termijn illegaal zal worden om te preken over bepaalde gedeelten uit de Schrift die te maken hebben met menselijke seksualiteit. Om deze reden veranderen velen hun theologie om deze aan te passen aan de cultuur. De Bijbelgetrouwe kerk zal het Woord van God blijven verkondigen ondanks boetes, straffen, rechtszaken en zelf gevangenisstraffen.
3. De Bijbelgetrouwe kerk stelt het Koninkrijk van God boven cultuur en afkomst. De compromitterende kerk stelt afkomst voor het Koninkrijk van God. De Duitse kerk gedurende het Nazi regime stelde het nationalisme en hun arische afkomst boven het Woord van God. Ook veel voorgangers en gelovigen vandaag zien de Schrift meer door de lens van hun afkomst en nationale erfgoed dan door een gedegen exegese van Gods Woord.
Zodra het Bijbegetrouwe christendom (voor delen) illegaal wordt verklaard, zullen we snel zien wie de Bijbelgetrouwen zijn en wie de compromissen sluiten. Het praktiseren van Bijbels christendom is op een aantal gebieden al illegaal wanneer het er op aankomt dat gelovigen hun leven ook in het maatschappelijk leven willen vormgeven, christelijke organisaties hebben niet dezelfde privileges als andere instellingen of lokale kerken die wel hebben.
4. De Bijbelgetrouwe kerk verandert haar wijze van prediken. De compromitterende kerk verandert de inhoud van haar boodschap. Het is wij voor het Lichaam van Christus om cultuurrelevant te zijn in de prediking van het evangelie. Nooit mag relevantie en aansluiting prioriteit krijgen boven getrouw zijn. De compromitterende kerk plaatst relevant zijn boven getrouwheid. Daarom veranderen ze niet alleen de vorm, maar ook de inhoud van de prediking.
5. De Bijbelgetrouwe kerk is een overblijfsel in de minderheid van kerk en staat. De compromitterende kerk wil haar plaats in de mainstream van kerk en staat. De Bijbelgetrouwe kerk verdraagt lange perioden van vervreemding in hun eigen gemeenschappen. De compromitterende kerk laaft zich liever aan de culturele mainstream dan aan een leven in de goddelijke stroom van Gods gunst en aanwezigheid.
6. De Bijbelgetrouwe kerk wordt achtergesteld door de overheid. De compromitterende kerk krijgt van diezelfde overheid applaus. Terwijl de Bijbelgetrouwe kerk wordt opgejaagd en naar de rand wordt verdreven door de humanistische overheid, wordt de compromitterende kerk gevierd en gecomplimenteerd door de linkse en humanistische radicalen en door hen gebruikt als voorbeeld hoe kerk en staat goed kunnen samengaan.
7. De Bijbelgetrouwe kerk spreekt profetisch waarheid tegen de macht. De compromitterende kerk conformeert zich aan macht. De Bijbelgetrouwe kerk weet dat er in haar bestaan seizoenen zullen zijn dat er niet veel bekeerlingen zijn of sociale omwenteling. Het beste dat zij kan doen is haar profetisch getuigenis vasthouden richting de (politieke) elite en de gemeenschap waarin zij leeft. Omdat de compromitterende kerk geniet van de macht en het aanzien dat de elite hen geeft, zullen zij altijd conformeren in plaats van te confronteren.
8. De Bijbelgetrouwe kerk verlangt naar eer van God. De compromitterende kerk verlangt naar eer van mensen. Uiteindelijk komt het hier op neer: leven we voor de eer van mensen of voor de eer van God? Als dingen niet op korte termijn veranderen zullen geschokt worden door hoe veel mega-, middelgrote en kleinere kerken het Woord van God zullen compromitteren zodat ze dan hun deuren kunnen openhouden.
Op enig moment zullen we allemaal voor de ultieme test komen te staan, namelijk of we meer baar God verlangen dan dat we van ons leven houden. Of dat we meer houden van onze pleziertjes, ons gemak en ons materieel welbevinden liever hebben dan de eer van God.
Echt, als wij Christus belijden voor de mensen, zal Hij ons belijden voor Zijn Vader in de hemel, maar als wij Hem verloochenen voor de mensen, zal Hij ons verloochenen voor Zijn Vader in de hemel. (Mat.10:32-33)
— Artikel vertaald uit het engels, oorspronkelijk geschreven door Joseph Mattera, oudste in Brooklyn, New York.
Een indrukwekkend artikel waarbij je al snel denkt aan mensen als Dietrich Bonhoeffer. Dat we die genade mogen ervaren om de Heere trouw te blijven. Dan is het een troost dat niet wij, maar Hij ons vast blijft houden.
Mooi om te lezen.
Voor mezelf denk ik: de kerk is daar, waar Christus in het middelpunt staat. Waar ik onderwijs is over het bloed van het Lam, over Golgotha , over het waarom van de offers in het OT, over het kruis. Het Woord van God centraal. De Bijbel is duidelijk op Christus gericht, van Genesis tot Openbaring; het gaat allemaal over en om Hem. En hoe we mogen leven.
Ik kwam alleen even langs om een complimentje te geven voor je nieuwe site.
Dankjewel, Jedidja
Inderdaad, waar Chtistus de Zijnen kent en de Zijnen breken met ongerechtigheid, is het leven te vinden. Maar slechts weinigen bewandelen het smalle pad!
Hallo, wat is het een mooie site geworden. Dit stuk heeft me aangegrepen. Ik heb de bijbel pas gelezen na mijn bekering. Ondanks dat ik een trouwe zondagse kerkganger was in de traditionele kerk heb ik gezien dat de kerk zijn kracht verlies wanneer zij zich meer laten leiden door regelgeving en traditie dan door bijbelgetrouwheid, dus trouw aan God. Toen ik delen uit bijbel met kerkgenoten confronteerde werd ik aangekeken als radicaal en fundamentalist. Juist in Het Woord te zwemmen en het met je een te laten worden, zal je zien dat er onderscheid komt. Laten we onze knieën buigen en belijden dat we zonder Gods Woord wij zullen verhongeren en ons richten tot „werelds voedsel” die onze „verkeerde” honger zal stillen. Ik mag me gelukkig prijzen dat ik een God dien altijd naar zijn verloren schapen zal blijven zoeken, door zijn onmeetbare Liefde en Trouw. Wauw… wat dienen wij een bijzondere God en Heer.
Veel succes met jullie website en Gods Rijke Zegen……