Observation – Asaf vraagt in deze Psalm aan de HERE of Hij zich weer wil ontfermen over zijn volk. Hij gebruikt hierbij een mooi beeld, namelijk dat van de wijnstok, die uit Egypte is gegraven en is overgeplant naar het land Kanaän, “de stam, die Uw rechterhand geplant heeft“.
Hij refereert daarbij ook aan het volk als Gods zoon. In die zin, dat God het volk heeft begeleid, gevoed, gevormd en opgevoed (denk aan de woestijnreis, het manna, de wet, etc). Het volk is daar sterk van geworden. Niet zozeer van zichzelf, maar de hulp van de HERE maakte hen sterk, Hij is het Die hun overwinningen behaalde.
Nu is het volk in nood. Ze worden gestraft, met vuur verbrand, afgekapt. Er wordt behoorlijk gesnoeid. Asaf vraagt om Gods hand, hij vraagt of God zijn hand weer wil laten rusten op zijn oogappel, de zoon van zijn opvoeding, die Hij “voor Zichzelf sterkt heeft gemaakt“. Sterk gemaakt – namelijk om Zijn grootheid te laten zien aan alle volken om het volk heen.
Hij, Asaf, koppelt hier een belofte aan, dat zij zich dan niet van de HERE zullen afkeren, “behoud ons in het leven, dan zullen wij Uw Naam aanroepen“.
En hij eindigt met het uitspreken van vertrouwen “doe Uw aangezicht lichten, dan zullen wij verlost worden“!!!
Application – Zijn wij ook een volk dat zich laat voeden, vormen en opvoeden door de HERE? Hebben wij honger naar Zijn Woord? Willen wij steeds meer en meer op Hem gaan lijken, op onze Grote Broer, de Here Jezus?
Dat is wel goed voor ons, we worden er groot en sterk van. Maar niet vanuit onszelf!!! Als we de Here toelaten om ons te vormen en te kneden, zoals we wel eens zingen, dan doet Hij dat ook, tot zijn eer naar mensen om ons heen.
Hij wil dan door ons heen werken en Zichzelf betonen in onze zwakheid. Wij mogen weten dat God Zijn aangezicht aan ons heeft getoond, en “heeft laten lichten” in de Here Jezus, en dat wij dus verlost zijn!
