Scripture – Psalm 109:1-5,20,26-31 –
“O God, die ik loof, zwijg niet,
want een goddeloze en bedrieglijke mond
hebben zij tegen mij opengedaan;
zij spreken tegen mij met een leugentong,
met woorden van haat omringen zij mij
en zij bestrijden mij zonder oorzaak;
tot loon voor mijn liefde weerstaan zij mij,
maar ik ben een en al gebed;
zij laden kwaad op mij in plaats van goed,
en haat tot loon voor mijn liefde.
…
Dit zij van de HERE het loon van mijn belagers,
en van hen die kwaad tegen mij spreken.
…
Help mij, HERE, mijn God,
verlos mij naar uw goedertierenheid,
opdat zij erkennen, dat dit uw hand is,
dat Gij, o HERE, het gedaan hebt.
Al vloeken zij – wil Gij zegenen;
al verheffen zij zich – laat hen te schande worden,
maar uw knecht moge zich verheugen.
Dat mijn belagers met smaad bekleed worden,
en zich in hun schande hullen als in een mantel.
Ik zal de HERE met luider stem loven,
ik zal Hem lofzingen te midden van velen;
want Hij staat aan de rechterhand van de arme,
om hem te verlossen van wie hem veroordelen.“
Observation – David vraagt God om te spreken. Het lijkt blijkbaar alsof de HERE ver weg is. David beschrijft wat zijn belagers doen. Ze liegen tegen hem, ze belasteren hem vanuit haat, ze werken hem tegen zonder oorzaak terwijl hij hen blijft liefhebben. Kwaad en haat laden ze op hem, terwijl hij liefde voor hen heeft.
Hij uit zijn boosheid naar God toe. Hij vraagt de HERE om handelend op te treden in zijn naam. Volkomen open legt hij voor God neer welke straffen hij zelf heeft bedacht. En hij spreekt de wens uit dat de Here die namens hem zal doen uitkomen (“Dit zij van de HERE het loon van mijn belagers, en van hen die kwaad tegen mij spreken“).
Dan, van vers 21-25 beschrijft hij zijn eigen toestand. Verzwakt, arm, mager, een object van smaad en hoon.
Maar vol vertrouwen vraagt hij de HERE hem te verlossen en hij doet een beroep op Gods vriendschap (“goedertierenheid“). En waarom? “opdat zij erkennen, dat dit uw hand is, dat Gij, o HERE, het gedaan hebt“. David bidt dat zijn vijanden uiteindelijk tot erkentenis van de waarheid zullen komen.
En hij zal de HERE met luide stem loven, “Hem lofzingen te midden van velen“. En aan het einde van de Psalm staat David’s geloofsuitspraak “want Hij staat aan de rechterhand van de arme, om hem te verlossen van wie hem veroordelen“.
Application – Hoe doen wij dat? Gaan we zelf tegen onze belagers in? Zullen wij ze zelf wel eens even de oren wassen? Of betrekken we net als David, God in onze boosheid? Laten we de wraak aan de HERE over?
Het is maar zo gemakkelijk om in boosheid tot zonde te komen, eigen rechter te worden. Niet voor niets zegt Gods Woord “weest toornig, maar zondigt niet“. Het zit in ons vlees, in onze natuur, om eigen rechter te willen zijn en onszelf te rechtvaardigen. Dat is niet wat God van ons wil. Hij vraagt van ons onze vijanden lief te hebben en te bidden voor wie ons vervolgen.
En dat is precies wat David hier doet, “maar ik ben een en al gebed“, zegt hij aan het begin van de Psalm. En aan het einde: “opdat zij erkennen, dat dit uw hand is, dat Gij, o HERE, het gedaan hebt“. Door alle verwensingen heen heeft hij toch Gods glorie op het oog, ook voor zijn vijanden.
Laten we zijn voorbeeld volgen en ook die mensen liefhebben die ons slecht en oneerlijk behandelen. Laten we voor hen bidden. En natuurlijk mogen we boos zijn, we mogen deze boosheid helemaal uiten tegen God. We mogen onze gevoelens met Hem delen en aan Hem vragen of Hij met onze belagers wil afrekenen.
Zolang we Zijn glorie maar voor ogen houden, ook voor onze belagers!
Prayer – Dank U Vader, dat Uw Woord zo’n levensecht boek is. Dat we er in mogen lezen van normale menselijke emoties. Van boosheid en verdriet. Dank U wel voor het voorbeeld van David, die door alles heen zijn oog op U gericht bleef houden. Wil ons helpen Vader, om dat ook te doen. Wij vinden dat niet altijd gemakkelijk, maar U wilt ons er bij helpen! Dank U wel daarvoor!