Scripture – Handelingen 6: 1, 4, 7 “Er ontstond gemor bij de Grieks sprekenden tegen de Hebreeën – wij zullen ons houden aan het gebed en de bediening van het woord – en het getal der discipelen te Jeruzalem nam zeer toe en een talrijke schare van de priesters gaf gehoor aan het geloof“
Observation – De gemeente in Jeruzalem groeide en wat gebeurde er? Er ontstonden bloedgroepen. Groepen mensen van verschillende achtergrond beginnen hun verschillen te zien. Ze gaan zich op die verschillen richten. Daardoor beginnen ze zich verschillend behandeld – zelfs verwaarloosd – te voelen bij de dagelijkse verdeling van het voedsel. En wat doen mensen die zich verwaarloosd voelen? Heel menselijk, ze gaan mopperen. Er ontstond gemor.
Gemopper is altijd een belangrijk signaal. Soms zit er waarheid in! Zo ook in dit geval. De Grieks sprekende gemeenteleden waren veelal op latere leeftijd naar Jeruzalem gekomen, dat verklaart het grote aantal weduwen onder hen. Ze spraken de (Aramese) taal niet goed en waren dus niet zo goed in staat om hun nood aan te geven. Ze werden dan ook – in elk geval voor hun gevoel – verwaarloosd. In het Grieks staat hier “voorbij gezien”. Feitelijk werden ze dus gewoon over het hoofd gezien, omdat hun problemen eenvoudigweg niet bekend waren. Het was geen onwil hier!
Ze mopperen tegen de Aramees sprekende Hebreeën, niet tegen de apostelen – oudsten van de gemeente. Maar toch trekken de oudsten het zich aan. Ze roepen de gemeente samen en maken duidelijk dat het niet goed is dat zij, die eigenlijk bezig moesten zijn met de prediking van het Woord, de tafels moesten bedienen.
Blijkbaar was het onderwijs al even achterwege gebleven. Wanneer het onderwijs wel zou zijn gegeven zou deze hele toestand misschien ook niet zijn ontstaan. De onderlinge liefde die het gevolg is van de prediking van het Woord maakt dat er met zorg en aandacht naar elkaar wordt omgezien. En niet mechanisch, zoals nu blijkbaar het geval was.
De oplossing is dat er mensen moeten worden gezocht en aangesteld “vol van Geest en wijsheid” die deze praktische taken zullen overnemen, zodat het onderwijs kan worden hersteld “wij zullen ons houden aan het gebed en de bediening van het woord“. Dat gebeurt dan ook en onmiddellijk is het resultaat te merken, want “het getal der dscipelen te Jeruzalem nam zeer toe” en dat niet alleen onder het volk, maar ook “een talrijke schare van de priesters gaf gehoor aan het geloof“.
Application – Hoe staat het met het onderwijs – de bediening van het Woord – in onze gemeenten? Zijn onze oudsten bezig met het gebed en met de bediening van het Woord? Of lopen ze de benen onder hun gat uit met het regelen van allerlei praktische zaken? En hoe komt dat dan? Zijn er geen anderen zijn die dit kunnen (of willen) oppakken?
Wanneer er in een gemeente geen mannen “vol van Geest en wijsheid” kunnen worden gevonden om deze praktische zaken op zich te nemen, is dat het begin van het einde. De oudsten moeten het dan immers zelf oppakken. En dat gaat ten koste van het onderwijs, met als gevolg dat er waarschijnlijk ook geen mannen “vol van Geest en wijsheid” opgroeien in die gemeente!
Of – en misschien is dat nog wel erger – ze delegeren deze taken aan mensen die niet “vol van Geest en wijsheid” zijn. Dat is ook een recept voor mislukking omdat er dan mechanisch wordt gewerkt aan belangrijke kerntaken als zorg en aandacht voor elkaar. Bijvoorbeeld door allerlei “programma’s” die – soms vanuit verre streken – worden geïmporteerd en die als een soort Haarlemmer olie als oplossing voor alle problemen worden gebruikt. Totdat blijkt dat het programma niet werkt, en er naar een volgend (nog beter) programma moet worden gezocht.
Prayer – Vader dank U wel voor de wijsheid van Uw Woord. Dank U dat U zulke heldere en eenvoudige richtlijnen geeft voor de organisatie van Uw gemeente. Here Jezus, dank U wel dat U van ons houdt en dat U ons hebt geleerd dat onze onderlinge liefde juist dat is waar buitenstaanders ons aan zullen herkennen als kinderen van God. Dank U Heilige Geest dat U ons wilt vullen met Uzelf en met wijsheid om ons toe te rusten tot dienstbetoon!