In het oog van een storm is het stil. Corrie ten Boom maakte dat eens mee toen in Amerika een orkaan over het huis heentrok waar ze was. Bulderende wind overal om hen heen. Grote zware bomen werden ontworteld. En toen, plotseling, was het stil; niets bewoog meer. De man die naast haar zat zei: “nu zitten we in het midden van de storm, het is stil”. Het duurde maar even en het andere deel trok met luid gebulder over hen heen. De echte stilte kwam pas weer toen de hele storm over hen heen was getrokken. Hier zit een mooie parallel in. Als we verborgen zijn met Jezus in het centrum van Gods wil, dan ervaren we vrede, wat er ook om ons heen gebeurt. En we mogen weten dat het zo is, “Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen met Christus in God” (Kolossenzen 3:3). Laten we daarom niet bang zijn, want “Daarom zullen wij niet vrezen, al verplaatste zich de aarde, al wankelden de bergen in het hart van de zee” (Psalm 46:2).