Scripture – 1 Korinthe 14:1, 4, 32-33 “Jaagt de liefde na en streeft naar de gaven des Geestes, doch vooral naar het profeteren – Wie in een tong spreekt, sticht zichzelf, maar wie profeteert, sticht de gemeente – En de geesten der profeten zijn aan de profeten onderworpen, want God is geen God van wanorde, maar van vrede“
Observation – Jaagt de liefde na. De liefde staat centraal, zoals we gisteren zagen. Zonder de liefde is de profetie niets waard.
Paulus roept ons hier op te streven naar de gaven van de Geest. Let op: niet de uitingen, maar de gaven! Waarom? Het streven naar uitingen is op de ziel, op het “zelf” gericht, terwijl het streven naar de gaven gericht is op de ander! Want de gaven worden immers gegeven “tot welzijn van allen” (12:7) en “om de heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus” (Efeze 4:12).
De rest van het hoofdstuk gaat over orde in de gemeente. Het moet in de bijeenkomst ordelijk toegaan, “want God is geen God van wanorde, maar van vrede” (:32). Daarom benadrukt Paulus ook dat de geest (kleine letter) van de profeten onderworpen zijn aan de wil van de profeten. Kort gezegd: een profeet mag niet zomaar overal tussendoor spreken omdat hij meent een woord van de Heer te hebben ontvangen, maar hij heeft controle over wat hij doet en kan gewoon wachten tot anderen uitgesproken zijn.
De verzen 34 en 35 lijken heel lastig. Ze gaan over het gedrag van vrouwen in de gemeente wordt waarschijnlijk geschreven als reactie op het gedrag van sommige vrouwen uit Korinthe, die zich midden in gesprekken van hun mannen roerden en in felle discussie hun eigen mening boven die van hun man probeerden te zetten. Zeker in de cultuur van toen was dat niet te doen gebruikelijk, maar het was ook strijdig met wat Paulus hier probeert duidelijk te maken over de orde in de gemeente.
Ook is het niet in overeenstemming met wat Gods Woord er over zegt, “Ik wil echter, dat gij dit weet: het hoofd van iedere man is Christus, het hoofd der vrouw is de man, en het hoofd van Christus is God” (1 Korinthe 11:3), een tekst die een uitspraak doet over de lijn van geestelijke verantwoordelijkheid die helder aangeeft dat de man op geestelijk gebied de priester van zijn huisgezin is en de geestelijke verantwoordelijkheid draagt, zoals Christus de gemeente draagt (Efeze 5:23).
Het hoofddoel van dit hoofdstuk is het aanbrengen van eenvoudige regels zodat alles betamelijk en in goede orde geschiet (:40).
Application – Hoe zit dat bij ons mannen? Nemen wij onze positie in als dienend leider in onze gezinnen? Yvonne en ik hebben er lang (ik denk wel 15 jaar) over gedaan om tot een punt te komen waarin we elkaar op dit punt konden vinden. Het is worstelen met je ego, vrienden! Waar in de Schrift staat dat de vrouw haar man onderdanig moet zijn (en daar stoppen we vaak met lezen), luidt het vervolg dat we als mannen van onze vrouw moeten houden zoals Christus van de gemeente houdt!!! Bedenk zelf maar wat moeilijker is… Deze wederkerigheid vinden we in de Bijbel overal. Binnen de geschetste kaders en verhoudingen moet er evenwichtigheid in de relaties zijn.
En wat betreft de Geestesgaven: die zijn er niet voor jouzelf, maar voor de ander, om te dienen dus!
Prayer – Vader dank U wel dat U een God bent van orde, en niet van wanorde. Dank U Here Jezus voor Uw geweldige voorbeeld van dienen in alle relaties die U had! Dank U Heilige Geest dat U ons wilt helpen om dit Voorbeeld te volgen in onze gezinnen en in al onze relaties.