Afgelopen week mocht ik besteden aan het plannen van het onderwijs programma van onze gemeente voor het komende seizoen. Voor de gemeente is het de eerste keer dat er (zo ruim) van te voren een programma met cursussen wordt gepland.
Leuk werk en een beste uitdaging om alle antwoorden op tijd te krijgen voor het startweekend, half september. Dat zette me dan wel weer even aan het denken.
In onze maatschappij die we in de westerse wereld met elkaar hebben helpen ontstaan is het nodig dat we ons christelijk onderwijs moeten inplannen. En liefst een tijd van te voren, zodat we het kunnen inpassen in ons schema.
Hoe ver staat dat af van de werkelijkheid die we in de Bijbel geschetst zien worden? Handelingen 2:42, 46, 47 “En zij bleven volharden bij het onderwijs der apostelen en de gemeenschap, het breken van het brood en de gebeden – en voortdurend waren zij elke dag eendrachtig in de tempel, braken het brood aan huis en gebruikten hun maaltijden met blijdschap en eenvoud des harten – En de Here voegde dagelijks toe aan de kring, die behouden werden“.
De Bijbelse boodschap is dynamiet, dat is: de overtreffende trap van dynamiek! Dynamisch is: bewegelijk. En je zult met me eens zijn dat wanneer dynamiet zijn werk doet er ineens, plotseling, snel, heel veel beweging is!
Zo is het met de Bijbelse boodschap ook, waar deze komt (en zeker voor het eerst) worden dingen in beweging gezet! En in elk tijdsgewricht, in elk decennium, moeten we als gemeente nieuwe vormen vinden om dit dynamiet te behandelen. Het is zó nodig om te “volharden bij het onderwijs“! Jezus heeft het ons ook geboden immers? “hen lerende te onderhouden, al wat Ik u bevolen heb“.
Aan de ene kant is het jammer dat we de eenvoud van die agrarische maatschappij kwijt zijn geraakt. Toen was er nog tijd om rustig na te denken. Die tijd moeten we nu “met’n laampke zuik’n”…
Aan de andere kant biedt deze tijd ons ongekende mogelijkheden tot verspreiding van ons dynamiet, onze dynamische boodschap!
Voorwaarts christen strijders, het kruisbanier in top!