Schrift – 3 Johannes “Groter blijdschap ken ik niet, dan dat ik hoor, dat mijn kinderen in de waarheid wandelen.” (:4, HSV)
In de Bijbel – Johannes drukt hier zijn blijdschap uit over het feit dat zijn ‘kinderen’ bij de Waarheid van het Evangelie zijn gebleven. Het gaat hier niet over zijn eigen fysieke kinderen, en waarschijnlijk zelfs niet alleen over de mensen die hij persoonlijk tot geloof heeft gebracht. Het gaat over de mensen die onder zijn herderlijk zorg vielen. Prachtig zoals Johannes herderlijk aan zijn ‘kinderen’ schrijft. Hieronder wat voorbeelden:
“Ik schrijf u, kinderkens, …” 1 Johannes 2:12
“Kinderen, het is de laatste ure” 1 Johannes 2:18
“En nu, kinderkens, blijft in Hem,” 1 Johannes 2:28
“Kinderkens, laat niemand u misleiden.” 1 Johannes 3:7
“Kinderkens, laten wij liefhebben” 1 Johannes 3:18
En ook in zijn Evangelie schrijft Johannes hoe Jezus sprak:
“Kinderkens, nog een korte tijd ben Ik bij u;” Johannes 13:33
“Jezus zeide tot hen: Kinderen, hebt gij ook enige toespijs?” Johannes 21:5
In ons eigen leven – Elke keer als ik deze tekst lees wordt ik vervuld van dankbaarheid en soms raak ik er ontroerd van. Ik lees de test dan toegepast op onze eigen kinderen. Yvonne en ik hebben vier kinderen en door Gods genade geldt voor hen alle vier dat zij “in de Waarheid wandelen“. Ze hebben ook alle vier een wedergeboren partner getrouwd, en voeden hun kinderen ook met de Heer op.
Let op: dat is niet onze eigen verdienste. Alle vier zijn ze – in meerdere of mindere mate – een periode bij God weg geweest en hebben ze de wereld verkend. En ze zijn, ieder met zijn of haar eigen verhaal, na een tijdje toch weer bij de Heer teruggekomen. Ze hebben dat alle vier ook bevestigd in hun doop op geloof. Wat een rijkdom! We danken de Heer hiervoor en uiteraard bidden we elke dag voor hen en voor onze kleinkinderen.
Ik wilde wel dat ik jullie kon vertellen hoe dat moet, dat er een receptje voor is. Zo van: doe het nou maar zo of zo, en dan komt het met je kinderen wel goed. Maar dat is er niet. De Bijbel is geen receptenboek. Al was het maar omdat ook onze kinderen, net als wijzelf indertijd, hun eigen keuze voor de Heer moeten maken, in hun eigen tijd en op Zijn tijd.
Wat we wel hebben geleerd is dat kinderen weinig tot niets leren en meenemen van wat je tegen ze zegt. Dat leggen ze, zeker in de pubertijd en de adolescentie, gewoon naast zich neer. Wat ze wél vanuit huis meenemen is het voorbeeld van jouw leven. En als dat voorbeeld overeenstemt met de woorden die je spreekt, nemen ze misschien zelfs iets van je woorden mee.
In plaats van je af te vragen welke Bijbelverhalen je moet voorlezen (maakt niet uit, ze zijn allemaal goed), of op welke club je ze moet doen is het veel beter (effectiever) om je af te vragen:
- Hoe is mijn eigen wandel met de Heer?
- Welk voorbeeld leef ik ze voor op elk gebied van het leven?
- Leef ik een geheiligd leven?
- Is aan mij te zien dat ik een Geest-vervuld christen ben?
ALS er al een receptje, een regel, is, dan is het:
“voor ze bidden en ze loslaten om hun eigen keuze te maken“
Daarmee volgen we Jezus’ voorbeeld. Als wij Hem leren kennen Die de Waarheid is, dan zal dat ons in de vrijheid brengen, immers, “u zult de waarheid kennen, en de waarheid zal u vrijmaken” (Johannes 8:32, HSV).
Gebed – Vader dank U wel dat wij Uw kinderen mogen zijn. We verlangen er naar om steeds meer en meer op U te gaan lijken Heer Jezus. Wil ons daarbij helpen Heer, want uit onszelf lukt dat niet. Mag het zo zijn dat onze kinderen (ook onze geestelijke kinderen) dat ook willen Heer, eerst op ons en later op U gaan lijken!