Hieronder volgt een korte Nederlandse samenvatting van een interessant artikel op Psychology Today (1):
In de Verenigde Staten heeft minsten 9% van de schoolkinderen de diagnose ADHD gekregen. Zij krijgen hier ook medicatie voor. In Frankrijk is dat percentage minder dan 0,5%. Hoe kan het dat deze epidemie van ADHD gevallen – die in de VS heeft toegeslagen – Frankrijk bijna helemaal lijkt over te slaan?
Is ADHD een biologisch-neurologische aandoening? Verrassend genoeg lijkt het antwoord op deze vraag af te hangen van of je in Frankrijk of in de VS woont. In de VS wordt ADHD beschouwd als een biologisch verklaarbare aandoening, zodat de voorkeur voor behandeling is gelegen in medicatie als Ritalin en Adderall.
Franse kinderpsychiaters daarentegen, zien ADHD als een conditie met psychosociale en situationele oorzaken. In plaats van medicijnen toe te passen prefereren zij te kijken naar onderliggende oorzaken, niet in het kinderbrein maar in de sociale context. Vervolgens worden die oorzaken aangepakt door middel van psychotherapie of gezinscounseling.
De Fransen gebruiken dan ook niet het DSM maar een in Frankrijk ontwikkeld alternatief: CFTMEA (Classification Française des Troubles Mentaux de L’Enfant et de L’Adolescent). De focus van dit werk ligt bij het oplossen van de onderliggende psychosociale oorzaken van de symptomen in kinderen, in tegenstelling tot het vinden van de beste farmaceutische pleisters om de symptomen te maskeren.
Een andere oorzaak voor het grote verschil is gelegen in de radicaal andere filosofie en benadering van de kinderopvoeding. Franse ouders laten hun kinderen vanaf een maand of vier ‘uithuilen’ als het ’s nachts wakker wordt. Kinderen krijgen structuur aangeboden. Vier maaltijden per dag, geen snoep of snacks tussendoor. “Nee” is een heel gewoon antwoord en een tik voor de billen, mits in liefde en met mate toegepast is niet direct kindermishandeling.
Franse kinderen leren dus al vroeg “zelf-discipline”. Ze groeien op in gezinnen waar de regels duidelijk en algemeen aanvaard zijn, met een duidelijke gezinshiërarchie. Ouders hebben het in het gezin duidelijk voor het zeggen, in tegenstelling tot de Amerikaanse situatie, die vaak andersom lijkt te zijn.
Published on March 8, 2012 by Marilyn Wedge, Ph.D. in Suffer the Children.
(1) Zie deze link voor het oorspronkelijke artikel op PsychologyToday.
Ik ben heel benieuwd wat deze studies te zeggen hebben over de frontale cortex (voorhoofdskwabben van de hersenschors), de basale ganglia en de kleine hersenen (de hersengebieden die onder meer instaan voor de sturing en coördinatie van beweging). Deze blijken volgens medische studie anders zijn dan bij kinderen zonder ADHD.
Er zijn drie redenen waarom Frankrijk een laag percentage heeft:
1. de gemiddelde tijd tussen eerste aanmelding en diagnose is bijna 3 jaar!
2.Er is een grote terughoudendheid bij ouders vanwege de publieke perceptie van ADHD in Frankrijk.
3.Het eerste recept voor medicijnen moet afgegeven worden in het ziekenhuis.
De kenmerken van ADHD worden in Frankrijk gelinkt aan angst en depressie.