Onderpand, vertalingen vergeleken

“En Hij Die ons met u bevestigt in Christus en ons gezalfd heeft, is God, Die ons ook verzegeld heeft en het onderpand van de Geest in onze harten gegeven heeft.“ (HSV)

“Het is God die u en ons Christus als fundament geeft, die ons allen heeft gezalfd, heeft gewaarmerkt als zijn eigendom en ons als voorschot de Geest gegeven heeft.“ (NBV)

“Hij nu, die ons met u bevestigt in de Gezalfde en ons heeft gezalfd, is God, die ook zijn zegel op ons gedrukt en de Geest tot onderpand in onze harten gegeven heeft.“ (NBG51)

Daarna ben ik in de studiebijbel gedoken om zo dicht mogelijk bij de grondtekst te kunnen komen.

Grondtekst:

“ho de bebaiōn hēmas sun humin eis Christon, kai crisas hēmas theos ho kai sphragisamenos hēmas kai dous ton arrabōna tou pneumatos en tais kardais hēmōn“

Interlineaire vertaling (direct uit de grondtekst):

“de nu bevestigende ons samen met jullie in/tot Christus en gezalfd hebbende ons, (is) God; de ook verzegeld hebbende ons, en gegeven hebbende het onderpand van de Geest in de harten van ons“

Het woord “bevestigende” komt van “bebaiōn“, (Hij die bevestigt, Hij die garandeert, Hij die het hart of de gelovige versterkt). Het deelwoord geeft aan dat dit een doorgaande actie is. Dit bevestigen gebeurt met een doel, namelijk in of tot Christus. Dit gecombineerd wil zeggen dat de relatie met Christus in ons voortdurend wordt uitgebreid en verdiept. Deze bevestiging en verdieping vinden plaats met Paulus en zijn medewerkers, maar ook met de geadresseerden van de brief aan de Korinthiërs (“samen met jullie“).

Deze zalving (“chrisas“) is een mooie klank-echo met het doel van de zalving, te weten Christus (“Christon“), wiens naam “Gezalfde” betekent, hetgeen de verbondenheid  van de gelovigen met de Gezalfde versterkt. We mogen bij deze zalving denken aan de zalving met de Heilige Geest die in vers 22 wordt genoemd, en die in het Nieuwe Testament nauw is verbonden aan de water- of geloofsdoop (vgl. 1Kor.12:13). Paulus benadrukt dat het God Zelf is die ons middels deze zalving bevestigt, garandeert, dat Hij het is Die ons hart versterkt.

Die garantie geeft hij ons met een verzegeling. Door middel van een zegel (afdruk van een zegel of zegelring) werd in de oudheid een eigendomsrecht aangegeven. De verzegeling waar Paulus hier van spreekt is de vervulling met de Heilige Geest (zie ook Efeze 1:13). Behalve een eigendom stempel is de verzegeling met de Geest ook een waarborg van echtheid en een onderpand van het toekomstige heil. Het woord dat hier wordt gebruikt (“arrabōn“) betekent waarborgsom, onderpand, aanbetaling, en is een leenwoord uit het Hebreeuws “ērāvōn” dat uit de handel afkomstig is. Het staat voor een aanbetaling van een groter bedrag dat later zal volgen. 

Heel toepasselijk, omdat de vervulling met de Geest inderdaad een voorafschaduwing is van de grote heerlijkheid die ons is beloofd! Het is tegelijk de garantie dat de rest van de belofte zal volgen. Onderpand is het woord dat dit wat mij betreft het beste uitdrukt. Het is een “storting vooraf, een aanbetaling tot zekerheid”, een soort juridische term die een garantie inhoudt!

Natuurlijk moet ik hier ook weer denken aan Jeremia 31:31-34, waar de Here het nieuwe verbond aankondigt en ons precies deze verzegeling voorzegt.

Het eerste punt dat mij opviel in de NBV vertaling, was dat de klankverwantschap Christon / chrisas geheel wegvalt. Ook in de HSV is dit wat afgezwakt, je moet wel weten dat “Christus” “Gezalfde” betekent. De enige van de drie genoemde vertalingen die dit weergeeft is de NBG51. De NBV introduceert hier zelfs een woord (“fundament“) dat in de grondtekst helemaal niet voorkomt.

Het tweede dat mij opviel was dat het woord “arrabōn” dat in de NBV wordt weergegeven met het woord ‘voorschot’, dat naar mijn idee toch net onvoldoende de juridische betekenis ervan weergeeft. ‘Voorschot’ is toch net wat vrijblijvender dan ‘onderpand’ dat meer iets van een borgsom heeft, een zekerstelling.