Een prachtig citaat uit ‘Belijdenissen’ van Aurelius Augustinus (eind vierde eeuw):
Laat heb ik U lief gekregen,
o Schoonheid, zo oud en zo nieuw,
laat heb ik U lief gekregen!
En zie, Gij waart binnen
en ik was buiten
en daar zocht ik U;
en ik, wanstaltig als ik was,
stortte mij op de schone dingen die Gij gemaakt hebt.
Gij waart met mij, maar ik was niet bij U!
Die dingen hielden mij ver van U,
die niet zouden zijn,
wanneer ze niet waren in U.
Maar geroepen hebt gij
en geschreeuwd
en mijn doofheid doorbroken;
gestraald hebt Gij
en geschitterd
en mijn blindheid verjaagd;
gegeurd hebt Gij
en gesnoven heb ik
en nu snak ik naar U;
ik heb geproefd en nu honger
en dorst ik.
Gij hebt mij aangeraakt
en ik ben ontvlamd tot Uw vrede.
—
Hoe herkenbaar voor velen van ons die pas later tot een echt levend geloof in Jezus Christus zijn gekomen. We zochten het in allerlei dingen, ‘die niet zouden zijn wanneer ze niet waren in Hem‘. En God maar roepen, en schreeuwen, tot Hij onze doofheid doorbreekt.
Maar nu heeft Hij ons aangeraakt en zijn we ‘ontvlamd tot Zijn vrede‘.
Prijs de Heer!